“Jij bent voor het geluk geboren” riep de buurman laatst op straat. Ik dacht na bij deze opmerking en begreep ook waarom hij dit zo zei. Ik ben gewoon enorm gezegend mens, en hoe meer ik dit beseft, hoe dankbaarder ik wordt. Aan de andere kant dacht ik bij mijzelf. Het is niet zo dat het leven mij altijd meezit en ik geen tegenslag kende. Dus ik had besloten dat ik deze term:’ voor het geluk geboren” even ging googlen. Via google kwam al snel de term zondagskind naar boven. Dit betekent 1) Gelukskind 2) Geluksvogel 3) Iemand die voor geluk geboren is 4) Zonnekind.
Geweldig deze betekenissen. Eigenlijk zijn wij allemaal voor het geluk geboren. Wij zijn het waar om verbonden te zijn en liefde te ontvangen. Niet omdat wij zo goed zijn, of omdat wij het verdienen, maar puur door de Genade van Jezus. Gewoon omdat Hij ons waard vind.
De term ‘’Jij voor het geluk geboren’’ knaagt een beetje aan mij en is in mijn ogen te makkelijk gezegd voor anderen. Het is heel wat anders als je het ook voor jezelf geloofd. Ik geloof dat als je deze uitspraak ziet voor een ander, overeenkomt met het gevoel: het gras is altijd groener bij de buren. Het soort gevoel wat opkomt bij schaarste of tekort: bij jouw wel, en bij mij niet. Toen ik dit las, dacht ik bij mijzelf wat is dan de definitie van geluk. Wederom ging in deze even googlen. De eerste betekenis van geluk is: Geluk is een emotie en betekent ’tevreden zijn met de huidige leefomstandigheden’, ofwel ‘gelukkig zijn’. Dit is het tegenovergestelde van ongelukkig, wat bestaat uit een ontevreden gevoel. Wie gelukkig is heeft een vrolijk, tevreden, ontspannen, verheugd gevoel wat voor de helft erfelijk bepaald is.
Ik geloof dat je in de term geluk ook een keus hebt. Te kiezen in hoeverre je dankbaarheid, liefde en verbondenheid toelaat in je leven. Of verschuil je achter de muur of in de put van teleurstelling en ontmoediging en angst. Momenteel ben ik bezig met het boek de kracht van Kwetsbaarheid van Brene Brown. Heel interessant en gaaf boek. En het heeft mij o.a. gemotiveerd om deze blog te schrijven. In het boek komt de term bezield leven regelmatig aanbod.
Bezield leven:
Leven vanuit het gevoel dat je de moeite waard bent. Het betekent dat je moet, compassie en verbondenheid een belangrijke plek in je leven toekent, waardoor je s’ochtends bij het wakker worden denkt: Wat ik vandaag ook doet of laat, ik ben goed genoeg.
Uit het onderzoek van Brene Brown is gebleken dat spiritualiteit een basiselement is voor bezield leven. Niet religiositeit, maar de diep gewortelde overtuiging dat we onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn door kracht die groter is dan wijzelf: een kracht vervuld van liefde en compassie.
Zij omschrijft dat het voor sommige mensen God is, voor andere de natuur, kunst of zelfs menselijke bezieling. Verder omschrijft ze dat ze overtuigd is dat we, door onszelf als waardevol te beschouwen, erkennen dat de mens ons heilig is. Misschien is het uiteindelijke doel van het omarmen van onze kwetsbaarheid en het overwinnen van onze zelf verdoving wel het verzorgen en voeden van ziel. Toen ik dit las werd ik ten dele blij, want zij erkend dat je een bezield leven kunt leiden door zich verbonden te voelen door een groter macht. Wat echter wel mij vraagt tekens heeft, de rest van de conclusie. Ik ben overtuigd dat je door het invullen van deze grotere macht door alles wat niet door Jezus liefde en genade is ingevuld, dat je zoveel tekort komt. Ook door het lezen van haar mogelijk omschreven doel in het leven heb ik mijn vraag tekens. Het klinkt mooi, maar werkt dit om langer termijn? Hoe kan je jouw kwetsbaarheid omarmen en je ziel blijven verzorgen en voeden zonder verbonden te zijn met de Liefde van Jezus? Zonder verbonden te zijn met de bron van Levend water? Deze vragen heb ik omdat ik momenten in mijn leven hebt gekend, waarin in alles leek weg te vallen, en niemand mij kon bereiken. De vele passies en liefdes in mijn leven ontglipte mij. Wat doe je als je de schoonheid van de natuur, het leven en de mensen om je heen niet meer kan zien? Als het zicht vertroebeld is en je hart zo onrustig is en angstig? Wat doe je als je deze kwetsbaarheid ervaart? Je kan niet meer vertrouwen op mensen om je heen, artsen en doctoren? Wat doe je als je door religiositeit in je leven bang bent voor God? Wat doe je dan? Ik ben ervan overtuigd is dat er zonder God geen liefde is. De reden dat wij kunnen leven en kunnen ademen is door God, omdat Hij ons lief heeft.
Het boek van Brene Brown gaf ook aan dat totale eenzaamheid ontstaat als je helemaal niet verbonden bent met andere. Ik kan je zeggen door de ervaringen met mijn psychoses, op die plek wil je niet zijn, niemand!
En stel dat je op dit punt in je leven bent gekomen dat niemand je kan bereiken of begrijpen, en je moet hier doorheen gaan zonder de liefde God. Zonder geloof dat er een God is die van je houd en je nooit loslaat. Zonder de woorden van God die je hart opnieuw tot leven kan brengen, en je doet geloven er altijd hoop is. Op punten dat niemand mij kon bereiken, was er altijd een God die mij kon bereiken. Het was door Hem dat ik weer hoop in mijn leven kreeg. Sommige mensen zeggen dat ze dat ze door liefde, muziek, kunst of andere mensen weer hoop krijgen. Maar ze vergeten dat achter deze tastbare dingen God zit. Een God van liefde.
Als ik kijk naar de mensen om mijn heen, dan kan ik ongeveer een scheiding maken tussen mensen die met veel vertrouwen in het leven staan en hun leven over te geven en mensen die leven vanuit angst en schaamte en blijven hangen rondom dezelfde berg.
Bij het laatste horen de woorden wantrouwen over geluk, perfectionisme en zelf verdoving. Ik herken ook veel van de laatste categorie mensen in mijn leven tot ongeveer een aantal jaren geleden in mijn leven.
Rennen om dezelfde berg, je machteloos voelen omdat er geen vooruitgang zit in je situatie of gedrag. Hierbij realiseer je dat er een enorme kloof zit in wat je wilt bereiken en hoe de situatie werkelijk is. De momenten dat ik wakker werd met een bonzend gevoel, en het liefst de deken over mijn heen sloeg en niet wakker wilde worden om zo niks te voelen weet ik nog maar al te goed. Het gevoel dat je geen grip het op de situatie en alle controle verliest is ondragelijk .
En dat zeker voor een perfectionist als ik destijds. Vanaf de pubertijd heb ik mijzelf aangeleerd om helemaal voor iets te gaan, te presteren zodat je het gevoel hebt dat je meetelt. Dit ging vanuit een onbewuste overtuiging, wat mede door de maatschappij werd opgelegd, dat je nooit ergens voor hoeft te schamen als je alles perfect doet. Het gevoel van schaamte dat kent iedereen en dat is niet fijn.
Toen ik voor het eerst psychoses had gehad, schaamde ik mij ontiegelijk voor. Het liefst wilde ik hard weg rennen of vliegen. Vluchten van de realiteit, dat ik een zwakte had die op dat moment mijn leven overhoop haalde. Ik moest stoppen met de opleiding die ik deed en was voor meer dan een half jaar opgenomen in een psychiatrische ziekenhuis. Op dat moment kon ik niet zorgen voor mijn zoon destijds. Ik kon niet studeren en ik kon niet werden. Diepe dalen van zware depressies volgde.
Het liefst wilde ik geen psychose had gehad, en zo snel mogelijk weer studeren. Mijn leven weer oppakken, net alsof niks gebeurd was. Mensen mochten toen ook niet weten dat ik psychotische was geweest. Ik vertelde dat ik een burn-out had gehad. Dit werd destijds maatschappelijk meer geaccepteerd. Mijn gevoel van onmacht wilde ik in een doofpot stoppen, en verstopte ik achter een masker. Een masker die ik mijzelf had aangeleerd om op te zetten als het minder met mij ging. Zonder het masker op was ik bang dat ik niet de moeite waard was. Ik was bang dat kritische mensen mij zouden veroordelen en zeggen:’’ Zie je wel…”.
Nu besef ik dat ik de onbewuste overtuiging dat in niet de moeite waard was, als ik niet presteerde vanzelf was ontstaan. Maar dit kwam op basis van wegwijzers voor bepaalde keuzes die ik destijds maakte. Om hiervan af te komen heb ik twee dingen gedaan: De keuze gemaakt om gewoonweg mijn leven loslaten en in een rotsvast vertrouwen in God dat Hij een hoopvolle toekomst voor mij heeft. En deze keuze vasthouden, en beseffen dat je dag in dag uit een keuze moet maken, en aan werken om de liefde van God ten volle toe te laten. Dit uit zich in dankbaar zijn voor wat je wel hebt en Hem de eer voor alles geven. Door deze twee dingen toe te passen in mijn leven, is de transformatie proces in mijn leven begonnen. De woorden die God doormidel van Zijn Woord zegt, gewoonweg te geloven, en luisteren naar de stem van God die zegt dat je Geliefd bent. Ondanks wat doet, of zegt. Ondanks wat je hebt gedaan in verleden. Ondanks alles, jij bent Zijn geliefde kind. Door deze liefde vallen alle voorwaarden weg om geliefd te mogen zijn, want God heeft jouw lief gewoon zoals jij bent. Onvoorwaardelijke liefde als zoete honing op de wonden. Als een Fontijn dat ontspringt in de woestijn. Als een licht in de duisternis.
Onvoorwaardelijke liefde van God, doet je doen beseffen dat je het waard ben om liefde te ontvangen en uit te delen. Dat je het waard ben om verbonden te zijn met de Allerhoogste God. Dat je het waard bent om verbonden te zijn met de mensen om je heen. Je hoeft geen muren meer om je hart te bouwen, en iedereen buiten te sluiten uit angst voor afwijzing. Nee, geen eenzame en isolatie meer, maar verbondenheid en liefde. Wij mensen zijn gemaakt om verbonden te zijn met de allerhoogste Heer en met elkaar. Dat is wat ons leven richting en zin geeft.
Uit onderzoek van Brene Brown is gebleken dat je een groep mensen inderdaad tussen twee groepen kunt indelen. Dit zijn degenen die ene diep gevoel van liefde en verbondenheid ervaren en degenen die daarmee worstelen. Ik geloof dat vertrouwen en geloof een diepe sleutel is hierin. En je hebt een groep die liefde geven, liefde ontvangen en verbondenheid ervaren, omdat ze gewoonweg van overtuigd zijn dat ze liefde en verbondenheid waard zijn. Dit betekent niet dat ze een beter of gemakkelijker leven hebben, en ze niet minder met verslaving of depressies worstelen, en ze hebben niet minder traumatische gebeurtenissen meegemaakt, maar ze hebben te middel van al deze problemen manieren van doen ontwikkeld die hen in staat stellen vast te houden aan de overtuiging dat ze liefde, verbondenheid en zelfs geluk waard zijn. Dit sluit precies aan wat ik eerder in deze blog heb aangegeven.
Wat ook een blokkade is om niet vooruit te gaan, een belemmering voor je transformatie proces, is dat je wilt wachten totdat je ‘perfect’ bent. Wie van jullie kent dit niet? Voornemens en verlangens dat je veranderd. En pas als je veranderd in bepaalde dingen dan ga je ermee aan de slag en durf je het risico aan. Ik zal je 1 ding zeggen, dan kan je wachten tot je dood bent. En nooit het uitzicht vanaf boven op de top de berg kunnen zien. Het niet durven nemen van risico’s en het niet los zien van wie je bent is anders dan van wat je doet, zorgt ervoor dat je heel veel moed, compassie en verbondenheid misloopt.
Mijn boodschap bij deze is dus: durf risico’s te nemen in vertrouwen en wacht niet af totdat je perfect bent. Ik ben overtuigd dat als jij de liefde van Jezus toelaat in je hart, en gaat zien, proeven en ervaren hoe waardevol jij bent, hoe geliefd jij bent door God dat je leven volkomen veranderd. Zoals Eleanor Roosevelt heel mooi heeft omschreven:
Je wint aan kracht, moed en
Zelfvertrouwen
Door elke ervaring waarin je
Stil blijft staan
Om het gevaar in de ogen te
Kijken (…)
Je moet doen wat je denkt niet
Te kunnen.
Eleanor Roosevelt
De bijbel schrijft dat we volmaakt zijn in Christus. Zelf ben ik niet perfect, en streef ik niet meer naar perfectionisme. Maar ik mag weten dat door de genade van Jezus, goed genoeg ben. Genade is iets wat je krijgt wat je niet verdiend. Wij hoeven de liefde van God niet te verdienen. God heeft ons gewoon lief. Het enigste wat God vraag is ben jij bereid om het te ontvangen? Wil jij je hart hiervoor openstellen? Durf jij het risico aan om te leven in geloof? Durf jij een avontuurlijk leven met God aan? Daar is lef, moed en zelfvertrouwen voor nodig om het gevaar in de ogen te kijken. Er is lef moet en zelfvertrouwen nodig om je kwetsbaar op te stellen in deze wereld en om je maskers af te doen.
Sinds ik de keuze heb gemaakt om mijn leven volledig te delen met Jezus, heb ik het gedurfd om mijn maskers af te doen en mij kwetsbaar op te stellen. Dit zijn belangrijke sleutels om onderwerpen zoals schuld, schaamte en perfectionisme tegen te gaan. De liefde van Jezus is zo intens, puur en verfrissend dat het de muren van je hart wegsmelt en je transformeert tot een mens zonder masker en muren.
Wat een vrijheid, wat een liefde. Vrijheid is wat ik zelf heerlijk vind. Ik denk veel mensen. Het gevoel van vrijheid is geweldig. Toen ik ging nadenken is over het woord vrijheid kwam bij naar boven. Vrijheid is goed, zolang je de vrijheid van ander maar niet beperkt. Echte vrijheid is voor mij om te doen en laten wat ik wil in afstemming van de wil van God. Dit creëert onbegrensde mogelijkheden en het gevoel van vrijheid. Soms juist om jezelf beperkingen om te leggen tegen je eigen wil of gevoel geeft een enorme vrijheid.
Het verbondenheid met Jezus zorgt ervoor dat ik mag leven in Zijn vrijheid. Door ervaringen en verkeerde keuzes in mijn leven ben ik erachter gekomen dat de schijnwegen die lijken te leiden naar totale vrijheid je juist tot gebondenheid brengen. Denk hierbij veel reizen, het doen en laten wat jij zelf wilt, zelfontwikkeling. Allemaal goede facetten op zich. Maar ze moeten geen afgod worden.
Het geloof in Jezus helpt mij om ieder geval sOchtends bij het wakker worden te denken: Wat ik vandaag doe of laat ik ben genoeg, ik mag er zijn en nee ik ben niet perfect. Maar ik ben het waardig om liefde te ontvangen en bij te horen.
Dus niet met de uitspraak wakker worden “ jij bent voor het geluk geboren”, maar met de uitspraak: “Geboren om vrij te zijn” geeft mij liefde, rust, en kracht.
Be blessed!